is een tractaat, dat door bemiddeling van John M. Clayton en Sir Henry Lytton Bulwer (lord Dalling) 19 Apr. 1850 gesloten werd tussen de V.S. en Groot-Brittannië, met de bedoeling, dat geen van beide contracterende Staten exclusieve rechten zou verkrijgen over een kanaalverbinding tussen Stille en Atlantische Oceaan door Nicaragua; een dergelijk kanaal zou neutraal blijven; mocht er een andere verbinding ontworpen worden, dan zouden beide contractanten daarover onderhandelen; geen der beide mogendheden zou enige heerschappij („dominion”) trachten te krijgen over Nicaragua, Costa Rica of enig ander deel van Centraal-Amerika, met uitzondering van Engeland in Brits-Honduras.
Aangezien echter Engeland juist enige rechten meer had verkregen in de omgeving van Honduras, terwijl Amerika reeds tractaten met Honduras en Nicaragua had aangegaan, die alleen nog geratificeerd moesten worden, is er nogal onenigheid geweest over de interpretatie van het tractaat met betrekking tot Honduras. Het verdrag gold voor 50 jaar en eindigde dus in 1901; in 1902 is het vervangen door het Hay-Pauncefote-tractaat (z Panama-kanaal).Lit.: I. D. Travis, History of the G. B. treaty (1899).
