is een volk, dat in de eerste 10 eeuwen onzer jaartelling ten N. en N.O. van de Zwarte Zee woonde, de Wolga-Bulgaren onderwierp en de Krim en Kiew veroverde. Door de Slavische Poljenen, Sewerjenen, Radimitsjen en Wjetitsjen werd hun hegemonie erkend.
In de 9de eeuw strekte zich hun rijk uit van de Jaik (Oeral) tot de Dnjepr en Boeg en van de Zwarte Zee en de Kaukasus tot de middenloop der Wolga en Oka. Zij waren een volk van gemengd ras, waarin de leiding was bij een proto-Turks element, dat ethnologisch met de oude Wolga-Bulgaren verwant was. Van hun taal is niets bewaard dan enkele eigennamen. Zij zijn bekend door de Byzantijnse en Arabische historische bronnen.
Aan hun hoofd stond een chakan, die in de 8ste eeuw tot het Jodendom overging en wie een beg als opperbevelhebber ter zijde stond. Het leger bestond later uit Mohammedaanse huurlingen en militie. De Chazaren dreven een levendige handel tot naar Indië. De hoofdsteden waren Itil (Astrakan) en Semender.
Tegen de Petsjenegen werd de vesting Sarkel of Belaja Wesj opgericht. Swjetoslaw versloeg in 965 de Chazaren, veroverde Sarkel, plunderde Itil en Semender en vernietigde hun macht. Volgens sommigen zijn de Joodse Karaïten in de Krim en de Karaïmen in Polen afstammelingen van hen.
