is een woord, dat in het verzekeringsrecht voorkomt; meestal in verbinding met een ander, bijv.: cascopolis, cascoverzekering. Ook de wet bezigt het (art. 593 W.v.K.).
Het betekent de romp of het hol van een schip; oude formulieren spreken van casco of corpus. Een cascoverzekering is dus een verzekering op enkel het naakte schip zonder tuig, tenzij dit er apart bij wordt genoemd; doch dit gebeurt tegenwoordig geregeld. Voor de voortbewegingswerktuigen geldt hetzelfde, doch men acht ze ook wel in de verzekering begrepen, wanneer deze in de polis gezegd wordt zich uit te strekken tot ,,het casco en de kiel, het tuig, de takellaadje en het oorlogstuig van het schip, met al deszelfs toebehooren, de mondbehoeften en alle onkosten tot in zee toe.”Lit.: Molengraaff, Leidraad bij de beoefening van het Ned. handelsrecht, 8ste dr., II, blz. 808, 831, 836, 872; Nolst Trenité, Zeeverzekering, blz. 176-177; Dorhout Mees, Schade verzekeringsrecht, 2de dr., blz. 457.
