Italiaans schilder en schrijver (Turijn 1902), werd arts in 1924, maakte een succesvol debuut als schilder op de Biënnale te Venetië in dat jaar en wijdde zich geheel aan de schilderkunst. In 1934 werd hij, socialist, om zijn antifascistische actie in zgn. binnenlandse ballingschap gestuurd naar het arme gewest Lucania — ten Z.O. van Napels -—, hij kon in 1935 naar Frankrijk gaan, keerde in 1942 terug, leidde na de bevrijding bladen te Florence en Rome en woont thans in laatstgenoemde stad; hij werkt o.a. met woord en beeld mede aan „l’Italia socialista”.
Zijn in 1945 te Turijn verschenen Cristo si è fermato a Eboli (vert. in 14 talen, in het Ned. als: Christus ging Eboli voorbij, 1950) is de warm-doorleefde kroniek van zijn bestaan onder de misdeelden van ieder regiem in dit deel van Zuid-Italië. Het nam, als menselijk getuigenis, meteen en succesvol de plaats in van een in Italië ontbrekende verzetsliteratuur en was op de grens van de nieuwe tijd zeker het beste boek. Het was echter juist iets te perfect en te doordacht van stijl om als hoopvol begin van een auteur te kunnen gelden. Met Paura della liberta (1946, in schr.’s Franse tijd ontstane cultuurbeschouwingen) en met L’Orologio (1950, beelden uit Rome na de oorlog) heeft Levi inderdaad nog niets aan zijn roem om zijn eersteling toegevoegd. DR MR H. VAN DEN BERGH.
