Belgisch minister van Staat (Brussel 14 Nov. 1884), vestigde zich, na in 1906 aan de Vrije Universiteit te Brussel in de rechtswetenschap te zijn gepromoveerd, aldaar als advocaat en dagbladschrijver. Hij meldde zich in 1914 als oorlogsvrijwilliger aan, werd in 1916 tot secretaris aangesteld van het Belgisch Comité voor Aankoop van Oorlogsmaterieel en in Aug. 1919 tot secretaris van de Belgische delegatie bij de Commissie der Herstelbetalingen.
In 1924 nam hij deel aan de werkzaamheden van die Commissie als Belgisch afgevaardigde. Hij was achtereenvolgens kabinetschef van de minister van Financiën Theunis (1920-1924) en van minister Francqui (1926). In 1929 nam hij, als afgevaardigde van België, deel aan de werkzaamheden van het Young-Comité en als gevolmachtigde aan de besprekingen van de kwestie der tijdens de bezetting uitgegeven Duitse marken, alsook aan de onderhandelingen met het oog op het sluiten van het Hoover-moratorium. Hij trad een eerste maal op als minister van Financiën in het ministerie-Theunis (1934-’35) en daarna in het ministerie-Pierlot (1939). Tijdens Wereldoorlog II werd hem bovendien te Londen, waar hij met andere leden van de regering verbleef, het beheer van Economische Zaken, Landsverdediging en Zeewezen toevertrouwd. Zijn naam is verbonden aan het saneringsplan van ‘s lands financiën, dat na de bevrijding werd uitgevoerd. In 1947 werd hij tot minister van Staat benoemd en sedert 5 Mei 1946 is hij voorzitter van het Internationaal Muntfonds te Washington.
