Oudromeinse god, wiens betekenis onbekend is; de nieuwere wetenschap leidt naam en wezen van Cacus, die een zoon van Volcanus genoemd wordt, af uit Etrurië. In latere tijd is hij met de Herculessage verbonden, vermoedelijk omdat de Scalae Caciae, een trap die uit de buurt van de aan Hercules gewijde Ara Maxima naar de Palatinus voerde, met hem in verbinding werd gebracht.
Zo ontstond de sage, dat Cacus, heerser over een gebied bij de rivier de Volturnus in Campanië, toen hij een inval deed op de Palatinus, door Hercules van zijn macht werd beroofd. Het meest bekend is het bij Vergilius (Aeneis 8, 190 vlgg.) bewaarde, naar het voorbeeld van Griekse mythen (o.a. over de diefstal van runderen door Hermes) verzonnen verhaal, dat Cacus de runderen van Hercules op listige wijze had gestolen en toen omkwam na een verschrikkelijk gevecht.Lit.: F. Münzer, Cacus der Rinderdieb (Basel 1911); F. Allheim, Griech. Götter im alten Rom (Giessen 1930).
