Engelse, thans de tentoonstellingsoverdrijving van de bullebijter, die nog tot in het begin der 19de eeuw de geketende stier naar de neus sprong en hem daaraan naar de grond trachtte te drukken. Dit slag van een 20 kg en 40 cm schofthoogte was als de tegenwoordige boxer, doch breder van muil en front en met gave staart.
Het was voortgekomen uit de honden van het dubbele gewicht en meer, die naar aloud Engels gebruik beren, stieren en wat voor andere dieren men bij de hand had, bevochten. Na het bullebijten werd de bulldog veel voor gevechten met rasgenoten gebruikt, wat de bekende wet van 1835 wel verbood, maar niet geheel vermocht te doen eindigen. Goed 22 kg is thans het ideale gewicht voor dit goedmoedige, maar schrikwekkend uitziende ras, welks peervormige romp tussen de beide voorbenen hangt en welks hoofd zeer breed is, met langere onder- dan bovenkaak en de neus naar achteren, zodat de hond, vastgebeten, kan blijven ademen. Ga 1900 betaalde een Amerikaan 1000 pond sterling voor Rodney Stone, ook twee andere brachten die prijs op en vele de helft.
De reeds zware hoofden der jongen bemoeilijken het werpen.De Franse bulldog is vrij zeker uit de dwergvorm van de Engelse ontstaan, nadat kantwerkers uit Nottingham en Birmingham zich in 1850 in Frankrijk hadden gevestigd. Beste gewicht 11 kg voor de reu. Minder overdreven dan de Engelse. Grote, staande, zgn. vleermuizenoren.
Even moedig als de Engelse, maar levendig, vrolijk en beweeglijk. Gestroomd en wit met gestroomd.
