als militair begrip, duidt op een verdedigende stelling ter dekking van een rivierovergang. Voorheen was hierbij het streven een dergelijke stelling een dusdanige uitgebreidheid te geven, dat de plaats van overgang (een brug of veerdiensten), gevrijwaard was tegen vijandelijk vuur en veldgeschut.
Toen met de toeneming van de drachten der vuurmonden dit niet meer was te bereiken, werd het streven, de vijand zover van het overgangspunt verwijderd te houden dat de brug gevrijwaard was tegen infanterievuur. Hoewel gedurende Wereldoorlog II in toenemende mate rekening moest worden gehouden met luchtgevaar, waardoor vaste rivierovergangen uiterst kwetsbaar zijn geworden, hebben bruggenhoofdstellingen toch herhaaldelijk toepassing gevonden.Men onderscheidt defensieve en offensieve bruggenhoofden. De eerste, uitsluitend toegepast bij rivier- of kanaalstellingen en ook wel bij défilé’s in geïnundeerd gebied, hebben een beschermende taak te vervullen, meestal van beperkte duur, zowel bij terugtochten als anderszins. Bij een offensief bruggenhoofd zit de gedachte voor om uit een verdedigende stelling, al of niet achter een waterhindernis, tot het offensief te kunnen overgaan. Dit is dan een in het vijandelijke front vooruitspringend stellinggedeelte, of wel bij een opstelling achter water een op de vijandelijke oever vooruitgeschoven stellinggedeelte op een plaats welke zich bijzonder leent voor een offensieve actie.
GEN. MAJ. D. A.
VAN HILTEN.
