Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 26-08-2022

Brangwyn, frank

betekenis & definitie

(Sir), Engels schilder en graficus (Brugge 13 Mei 1867), werd uit Engelse ouders geboren; hij werkte in de ateliers van William Morris, waar hij tekeningen voor weefsels en voor behang vervaardigde. Sinds 1885 stelde hij tentoon; hij toonde zich al in zijn eerste schilderijen een aanhanger van het impressionnisme.

Door zijn brede toets en zijn naast elkander zetten van mooie „oude” kleuren, doen zijn schilderijen af en toe aan weefsels denken. Hij had een voorkeur voor markttaferelen, gezichten op het werken in havens en in fabrieken. Hij heeft vele, in zijn tijd overmatig geprezen, decoratieve schilderingen gemaakt (hal van de London Skinners Company, van de Royal Exchange enz.). In de Engelse schilderkunst rondom 1900 was hij een frisse en rustige, door en door gezonde natuur.Als etser is hij zeer belangrijk geweest. Hij zocht het daarbij gaarne in zeer grote formaten en ook technisch kwam hij daarin tot prachtige resultaten. Een voorkeur voor „romantische” stadsgezichten (Venetië, met vele schepen; Londen, de havens en grote bouwwerken) met sterke tegenstellingen van licht en schaduw, van vrijwel witte vlakken en diep gebeten lijnen. Zijn tekening was van een bewonderenswaardige zekerheid van treffen en zijn werk vertoonde een groot natuurlijk compositievermogen. In zijn tijd is hij dikwijls overschat, in later jaren natuurlijk onderschat en langzamerhand is van alle zijden een gefundeerde waardering voor zijn knappe, gevoelige etswerk gekomen.

In de Engelse grafiek staat hij als een centrale figuur, rondom welke zich feitelijk alle tijdgenoten en hun leerlingen hebben geschaard.

A. GLAVIMANS

Lit.: Léonce Bénédite (vertaald door Fred. Whyte), The spirit of the age, the work of Frank B.; Frank Newbolt, The etched word of Frank B.; P. G. Konody, Frank B. und seine Kunst (1900). Vele aardige bijzonderheden en repr. van tekeningen en portretten geeft ook: William de Belleroche, Brangwyn talks (London, 1944).

< >