in godsdienstige (R.K.) zin opgevat, heeft betrekking op de zonde en bestaat volgens het Concilie van Trente (Sessio XIV cap. 4) daarin, dat men de bedreven zonden betreurt en verfoeit, omdat men God beledigd heeft, en zich vast voorneemt om nooit meer te zondigen. Het omvat dus drie wilsacten: afkeer van de bedreven zonde, leedwezen daarover en het voornemen de zonde te vermijden.
Dit berouw kan volmaakt of onvolmaakt zijn.Het volmaakte berouw of contritie is het berouw over zijn zonden, voortkomend uit zuivere liefde tot God, omdat Hij de oneindige volmaaktheid en goedheid is, die door de zonde is gesmaad.
Het onvolmaakte berouw oïattritie komt niet voort uit de welwillende liefde tot God, maar uit de begerende liefde, d.w.z. het ontstaat gewoonlijk uit vrees voor God, de straffer der zonde, of omdat wij de hemel, dus het bezit van God, verloren hebben. Het sluit echter een begin van welwillende liefde tot God in.
Het berouw is één van de vereisten bij de biecht, en wel het voornaamste. Het zgn. onvolmaakte berouw, dat echter evenals het volmaakte berouw een radicale innerlijke afkeer van de zonde insluit, is voldoende om in de biecht vergeving van de doodzonden te verkrijgen. Door het volmaakte berouw verkrijgt men vergiffenis van de doodzonden ook buiten de biecht, doch men blijft verplicht deze te biechten.
PROF. J. A. DE GOEY
