verschenen in de jaren 1726-1742 in acht foliodelen. De leider van dit werk was Joh.
Heinr. Haug; medewerkers waren Seebach, Schefer, Eisler, Edelmann, Casimir, graaf zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Het doel was: bestrijding van de leer der rechtvaardigmaking en der verkiezing, verzet tegen belijdenis, ambt en Kerk en bevordering van de mystieke gedachten van Böhme, Mad. Guyon, Dippel, Petersen. Een sectarisch religieus individualisme ontkent hier zonde, schuld, straf, verzoening, toerekening en verdiept zich in bespiegelingen over de weg, waarlangs de ziel door reiniging en verlichting tot vereniging met God in de „ware wedergeboorte” komt. Deel VII bevat o.a. de Spreuken van Xy3tus en die van Nilus, dl VIII Apocriefen en Pseudepigrapha van Oud en Nieuw Testament en een en ander uit de Oudchristelijke schrijvers. De tekst is die van Luther, gewijzigd naar Franse en Engelse vertalingen; de geest verwant aan de zgn. philadelphische beweging, maar ook aan Zinzendorff, Jung-Stillingen het Piëtisme.
