of confessor is in de R.K. liturgie de algemene titel van alle mannelijke heiligen, die niet voor het geloof gemarteld zijn. In de eerste Ghristeneeuwen heette men aldus vooral diegenen, die, voor den rechter geroepen, wel gemarteld waren, maar niet ten dode toe.
Na de bloedige kerkvervolgingen kreeg dat begrip een meer algemene betekenis. De Magnificat-antiphoon van St Martinus, waarin staat dat „hoewel het zwaard van een vervolger zijn ziel niet heeft weggenomen, deze toch de martelaarspalm (door zijn streng boeteleven enz.) niet verloren heeft”, wijst nog op die overgang. De wonderdoener van Tours geldt zelfs als het type van de belijder. De hymne der belijders Iste Confessor werd juist te zijner ere gedicht.Lit.: L. Duchesne, Origines du culte chrétien (1903).
