In art. 1317 van het BELGISCH B.W. wordt als authentieke akte beschouwd: elke akte die in de vereiste vormen werd verleden voor openbare officieren, die daartoe bevoegd zijn in de plaats waar zij werd opgemaakt. De authentieke akte bewijst op zichzelf haar authenticiteit, dat wil zeggen dat zij verondersteld wordt uitgegaan te zijn van den openbaren ambtenaar die haar blijkt verleden te hebben.
De partij, die zo een akte voorlegt moet het bewijs niet leveren dat ze wel van dezen openbaren ambtenaar uitgaat. De andere partij die de authenticiteit er van betwist kan zulks alleen met het volgen van de procedureweg, voorzien in art. 214 van het W.v.B.R.; d.w.z. zij moet een inschrijving nemen van aanklacht wegens valsheid in geschrifte.Wat de inhoud van de akte betreft, daar slaat de authenticiteit alleen op hetgeen de openbare ambtenaar er in vermeldt zelf te hebben vastgesteld. Betwisting er van geschiedt langs bovengenoemde procedureweg. Van de overige vermeldingen hebben enerzijds degene die hem meegedeeld werden door de partijen, zonder dat hij de echtheid er van kon nagaan, alleen bewijskracht tot het bewijs van het tegendeel, terwijl de louter enuntiatieve vermeldingen alleen een begin van schriftelijk bewijs uitmaken. PROF. DRA. KLUYSKENS
Voor NEDERLANDS recht zie akte.
