of bewijsgrond heet het middel, waardoor in de argumentatie of bewijsvoering een bewering wordt bewezen; dit geschiedt in de vorm van een gevolgtrekking, waarbij uit de argumenten als praemissen tot de bewering als conclusie besloten wordt. Onder een argumentum ad hominem wordt meestal verstaan een redenering die, uitgaande van de veronderstellingen van een tegenstander, dezen dwingt de door hem bestreden bewering te aanvaarden.
In de wiskunde noemt men argument:
1. de veranderlijke grootheid x, waarvan een functie y = f(x) afhankelijk is,
2. de hoek, die de voerstraal van een punt met de als gegeven aangenomen richting (nullijn) maakt (z complexe getallen).
