Een argument is een aangevoerd feit dat wordt gebruikt om een stelling te bewijzen of te ontkrachten. Een argument is een bewijsmiddel en geeft ook vaak de reden aan om iets te doen. Argumenten moeten kunnen aantonen waarom een ingenomen standpunt van iemand solide is. Een standpunt steunt op gegeven argumenten. Goede argumenten kunnen geven, behoo...

argument - Zelfstandignaamwoord 1. een aangevoerd feit in een discussie om een zienswijze te ondersteunen ♢ Dat bleek een belangrijk argument in de discussie. 2. een reden om iets te doen ♢ Dat was een belangrijk argument voor de benoeming tot nationaal park....

argument - zelfstandig naamwoord uitspraak: ar-gu-ment 1. waarom je het doet of vindt ♢ zijn argument voor het kopen van die auto is dat het station zo ver is 2. wat je aanvoert om een stelling te bewijzen of te ontkrachten...

Ontleend aan Engels argument = discussie; debat Deze thread kost me ontzettend veel tijd, en als ik niet binnen de kortste keren reageer denken mensen al te kunnen concluderen dat ze het argument gewonnen hebben, en slaan me nog eens met dezelfde kul om de oren. (2000) Denk je dat je daarmee het argument gewonnen hebt ofzo? Ik denk...

bewijsgrond

Zie redenering.

Argument (1) Een onafhankelijke variabele. (2) Een parameter, die wordt uitgewisseld tussen een oproepend en een opgeroepen programma. (3) Een parameter, die wordt uitgewisseld tussen een oproepend programma en een subprogramma of opdrachtfunctie (FORTRAN). (4) Een lijst met uitdrukkingen en argumenten, die deel uitmaakt van een procedureverwijzi...

De hoek, die een richting tussen twee punten met de richting van de positieve y-as maakt, wordt a. genoemd. Dit wordt meestal aangeduid met de letter ψ. Ook wordt deze hoek wel azimuth genoemd omdat de positieve y-as meestal Noord gericht is (bij de landmeetkunde).

(<Lat.), o. (-en), bewijsgrond; feit of omstandigheid als voor iets pleitend aangevoerd: een sterk, een zwak argument; dat zou nog een argument zijn ; doorslaande argumenten, (scherts.) gewelddadigheden.

(Lat.) (1) bewijsgrond; (2) (wisk.), z complexe getallen.

o. bewijsgrond.

(<Lat. argumentum = bewijsgrond; arguere — in het licht stellen) Het wiskundig spraakgebruik, om de onafhankelijk veranderlijke van een functie en i.h.b. de hoekcoördinaat in een poolcoördinatenstelsel het argument te noemen, dateert van de Latijnse vertaling, die Athelhard van Bath (12e eeuw) van een astronomisch werk van al-Huw...

Argument - (Lat., = bewijs) is 1° in de w e 1 sprekendheid een door den redenaar tot bewijs zijner stelling aangevoerde reden, welke geschikt is, den toehoorder de waarheid, noodzakelijkheid enz. der stelling te doen inzien. Naar dit doel kan men 3 soorten onderscheiden: sommige, die meer het verstand bevredigen, andere die meer de verbeelding vold...

argument - o., bewijsgrond.

Argument - Lat. argumentum: bewijsvoering, betoog.

(lat. Argumentum) Bewijsgrond, bewdjs, redeneering, waaruit men zijne conclusie trekt.

o. (-en), bewijsgrond; ook: dat zou nog een argument zijn, eene reden.

Dit woord, afkomstig van het Latijnsche argumentum, beteekent eigenlijk eene waarheid, waaruit men eene andere kan afleiden, en dus een bewijs of dat gedeelte van het bewijs, dat er den eigenlijken grondslag van uitmaakt. Doorgaans echter wordt het gebruikt in de beteekenis van bewijsvoering (argumentatio). Men onderscheidt naar gelang van het doel...

argument - o. (argumenten), bewijsgrond, betoogrede, bewijsvoering