Wat is de betekenis van Argument?

Een argument is een aangevoerd feit dat wordt gebruikt om een stelling te bewijzen of te ontkrachten. Een argument is een bewijsmiddel en geeft ook vaak de reden aan om iets te doen. Argumenten moeten kunnen aantonen waarom een ingenomen standpunt van iemand solide is. Een standpunt steunt op gegeven argumenten. Goede argumenten kunnen geven, behoo...

argument - Zelfstandignaamwoord 1. een aangevoerd feit in een discussie om een zienswijze te ondersteunen ♢ Dat bleek een belangrijk argument in de discussie. 2. een reden om iets te doen ♢ Dat was een belangrijk argument voor de benoeming tot nationaal park....

argument - zelfstandig naamwoord uitspraak: ar-gu-ment 1. waarom je het doet of vindt ♢ zijn argument voor het kopen van die auto is dat het station zo ver is 2. wat je aanvoert om een stelling te bewijzen of te ontkrachten...

Ontleend aan Engels argument = discussie; debat Deze thread kost me ontzettend veel tijd, en als ik niet binnen de kortste keren reageer denken mensen al te kunnen concluderen dat ze het argument gewonnen hebben, en slaan me nog eens met dezelfde kul om de oren. (2000) Denk je dat je daarmee het argument gewonnen hebt ofzo? Ik denk...

bewijsgrond

Zie redenering.

Argument (1) Een onafhankelijke variabele. (2) Een parameter, die wordt uitgewisseld tussen een oproepend en een opgeroepen programma. (3) Een parameter, die wordt uitgewisseld tussen een oproepend programma en een subprogramma of opdrachtfunctie (FORTRAN). (4) Een lijst met uitdrukkingen en argumenten, die deel uitmaakt van een procedureverwijzi...

bewijs, bewijsgrond.

o., bewijsgrond

De hoek, die een richting tussen twee punten met de richting van de positieve y-as maakt, wordt a. genoemd. Dit wordt meestal aangeduid met de letter ψ. Ook wordt deze hoek wel azimuth genoemd omdat de positieve y-as meestal Noord gericht is (bij de landmeetkunde).

1. bewijsgrond, argument; 2. korte inhoud.

1 argument(atie), bewijs, bewijsgrond; 2 debat, discussie, dispuut; 3 korte inhoud, onderwerp.

(<Lat.), o. (-en), bewijsgrond; feit of omstandigheid als voor iets pleitend aangevoerd: een sterk, een zwak argument; dat zou nog een argument zijn ; doorslaande argumenten, (scherts.) gewelddadigheden.

(Lat.) (1) bewijsgrond; (2) (wisk.), z complexe getallen.

o. bewijsgrond.

of bewijsgrond heet het middel, waardoor in de argumentatie of bewijsvoering een bewering wordt bewezen; dit geschiedt in de vorm van een gevolgtrekking, waarbij uit de argumenten als praemissen tot de bewering als conclusie besloten wordt. Onder een argumentum ad hominem wordt meestal verstaan een redenering die, uitgaande van de veronderstellinge...

(<Lat. argumentum = bewijsgrond; arguere — in het licht stellen) Het wiskundig spraakgebruik, om de onafhankelijk veranderlijke van een functie en i.h.b. de hoekcoördinaat in een poolcoördinatenstelsel het argument te noemen, dateert van de Latijnse vertaling, die Athelhard van Bath (12e eeuw) van een astronomisch werk van al-Huw...

o. argumenten (Fr. [Lat. argumentum]: bewijsgrond, bewijs).

o. bewijsgrond.

Argument - (Lat., = bewijs) is 1° in de w e 1 sprekendheid een door den redenaar tot bewijs zijner stelling aangevoerde reden, welke geschikt is, den toehoorder de waarheid, noodzakelijkheid enz. der stelling te doen inzien. Naar dit doel kan men 3 soorten onderscheiden: sommige, die meer het verstand bevredigen, andere die meer de verbeelding vold...