Frans dichter (1492 - einde 1568), is bekend gebleven, omdat hij een rol speelde in de verbreiding van Plato’s leer in de eerste helft van de 16de eeuw. Zijn eerste werk is de vertaling in dichtvorm van Androgynos; tegelijk publiceert hij de zangen van zijn Parfaicte amye. Uitgaande van de Cortegiano van Balt.
Castiglione*, bezingt hij de Platonische liefde, die als hoogste geluk gesteld wordt. Hij maakt deel uit van de groep dichters die in deze tijd de zgn. Lyonse school (École de Lyon) vormen (z Scève). Héroet stierf als bisschop van Digne.Bibl.: La parfaicte amye (Lyon 1542), tegelijk met Le Mythe de l’Androgyne naar Plato. Œuvres poétiques, uitgeg. d. F. Gohin voor de Soc. des Textes français modernes (1913), met uitv. inl.
Lit.: E. Bourciez, Les mœurs polies et la littérature de cour sous Henri II (1886); A. Lefranc, Le Platonisme et la littérature platonique en France à l’époque de la Renaissance, in: Rev. d’Hist. Litt., 1896; J. Arnoux, Un précurseur de Ronsard, Ant. H., néoplatonicien et poète (Digne 1913).
