Spaanse benaming van Aboe Amir ibn Abi Amir al-Mansoer (geb. omstr. 940 en gest. 1002), die van het begin van de regering van den kalief Hisjam II (976-1013) af almachtig rijksbestuurder in het Spaanse Omajjadenrijk was. De steun der theologen wist hij zich te verwerven door orthodoxe bedoelingen te huichelen; zijn mededingers ruimde hij uit de weg.
De reorganisatie van het leger, benevens succesvolle krijgstochten tegen de Christelijke staten op het Pyrenese schiereiland en tegen de oproerige Mohammedanen in Afrika, bevestigden zijn macht. In 992 reeds was deze zó groot geworden, dat hij aan zijn titels de officiële titel van den regerenden kalief, Al-Moeajjad, liet toevoegen. Behalve aan krijgshaftige ondernemingen, wijdde Almanzor ook zijn zorgen aan literatuur en wetenschap. De stoffelijke welvaart van het Spaanse kalifaat nam onder zijn regering zeer toe. Hij stierf aan de wonden, die hij in een hevig gevecht in de nabijheid van de bronnen van de Duero had bekomen, en werd te Medina Celi bijgezet.Lit.: R. Dozy, Histoire des Musulmans d’Espagne, 2de ed. (Leyde 1932), Dl II; E. Lévi-Provençal, L’Espagne au Xe siècle (Paris 1932).
