Frans delfstofkundige (Parijs 5 Febr. 1770-7 Oct. 1847), was achtereenvolgens ingenieur bij het mijnwezen (1794), hoogleraar in de natuurlijke historie aan de Ecole Centrale de quatre nations en in 1800 directeur der porseleinfabriek te Sèvres, waar hij de kunst om op glas te schilderen, die bijna vergeten was geraakt, deed herleven. Daarna was hij nog chef-ingenieur van de mijnen (1818) en hoogleraar in de mineralogie te Parijs (1822).
Hij werkte met Cuvier samen, o.a. ook aan diens: Description géologique des environs de Paris (1822). Hij moet worden beschouwd als een der grondleggers van de moderne geologie. Hij legde het eerst de nadruk op het feit, dat bepaalde fossielen typisch zijn voor bepaalde lagen en wees op het veelvuldig voorkomen van fossiele zoetwaterafzettingen.Bibl.: Classification des reptiles (1797); Traité élémentaire de minéralogie avec des applications aux arts (2 dln, Paris 1807); introduction à la minéralogie (Paris 1824, 1826); Tableau méthodique et caractéristique des principales espèces minérales (Paris 1824); Essai d’une classification minéralogique des roches mélangées (Paris 1813); Classification et caractères minéralogiques des roches homogènes et hétérogènes (Paris 1827) ; Tableau des terrains qui composent l’écorce du globe (Paris 1827); Tableau de la distribution méthodique des espèces minérales (Paris 1827); Mémoire sur la peinture sur verre (Paris 1829); Traité des arts céramiques ou des poteries (2 dln, met atlas, Paris 1844).
Lit.: L. de Launay, Une grande famille de savants. Les Brongniart (Paris 1940), 8°.
