Italiaans dichter (Milaan 9 Nov. 1741 - Rome 23 Sept. 1816), uit adellijk geslacht, dankt zijn faam vooral aan zijn late werk Le Notti romane sulle tombe degli Scipioni (iste uitg. 1792, 2de verdubbelde ed. 1804), de eerste originele toepassing in Italië van de Engelse nacht- en kerkhofpoëzie (Young, Gray) en de laatste etappe der praeromantiek.
In proza geschreven, zwaar en dreunend van toon, heeft dit boek, uigegeven door des schrijvers woonverblijf te Rome, voor de moderne lezer slechts historische en morele waarde. Evenwel verdiept Verri zich, anders dan Young, niet in contemplaties op de door hem bij nacht bezochte graven, maar fingeert hij gesprekken te voeren met de schimmen der Scipio’s, welke gesprekken gaan over de Romeinse en de Christelijke beschaving, aan welke laatste hij de lauwerkrans reikt. Foscolo heeft met I Sepolcri de thematische idee van Verri tot veel groter kunstwaarde uitgewerkt. Alessandro Verri was medewerker aan II Caffè (z hierna) en schreef romans en een tragedie, La Congiura di Milano (1779).
Bibl.: Bibliografia verriana, d. A. Vismara (Milano 1884); Opere scelte (Milano 1822, m. biogr. d. G. A. Maggi); Lettere e scritti inediti, d.
G. Casati (Milano 1879-80), 4 dln.
Lit.: A. Leprieri, Studio biografico critico ecc.... (Roma 1900); C. A. Vianello, in: Arch. stor. lomb., n.s. IV (1939), pp. 429-439) U. Ucerra, I Romanzi di A.
V. e l’influenza della lett. francese e inglese su di esse (Aversa 1912); M. Gallioli, A. V. (Milano 1921).
