betekent een wereldbeschouwing, die op het aesthetische, op de kunst, een overdreven accent legt. In de literatuur — de andere kunsten zijn er minder geschikt voor — is o.a.
Oscar Wilde (1856-1900) een der belangrijkste aanhangers. Hij verwijdert uit Ruskin’s aesthetica alle ethische maatstaven: Art neuer expresses anything but itself: kunst drukt slechts haar eigen wezen uit. All art is quite useless: alle kunst is nutteloos. Het kan zover gaan, dat men zelfs Christus als „an artist” beschouwt. Achter Julius Caesar van Shakespeare wordt door sommigen ook de symboliek van den kunstenaar gevoeld. De schoonheid van goed en kwaad is een poëtisch thema, dat in vele talen is bezongen en dat in zekere mate op aestheticisme berust. Aestheticisme kan ook tot uiting komen in de dagelijkse levenswandel: de jonge Baudelaire, die de aesthetisch-verfijnde dandy wilde zijn, en zich afzijdig houdt van economische bemoeienissen. In Duitsland was Stefan George (vgl. diens Blätter für die Kunst) een vertegenwoordiger van beide richtingen van het aestheticisme. In zijn jeugd vormde hij een vrijwel ontoegankelijke kring om zich heen. Zijn gedichten werden met een oorspronkelijk lettertype gedrukt.DR H. SCHMIDT-DEGENER
