Frans oriëntalist (Parijs 7 Dec. 1731 - 17 Jan. 1805), is de grondlegger van de studie van de godsdienstige geschriften der Zoroastriërs, en van de studie ven het Avestisch en het Pehlevi, waarin die geschriften zijn geschreven. Ook voor de Sanskrit-filologie heeft hij grote verdiensten.
Om het Oudperzisch en het Sanskrit te leren, nam hij dienst als gewoon soldaat op een schip, dat naar Indië vertrok (1754). Te Pondichéry leerde hij het Nieuwperzisch en te Chandernagor het Sanskrit. Te Soerate stelde hij zich in betrekking met twee Parsi-priesters, van wie hij onderricht ontving in het Avestisch en het Pehlevi. Na de verovering van Pondichéry (1761) keerde hij naar Europa terug, vergeleek te Oxford zijn manuscripten met de daar aanwezige en kwam in 1762 met een schat van 180 manuscripten en andere zeldzaamheden weder in Parijs. Door voorspraak van den abbé Barthélemy verkreeg hij de betrekking van tolk der Oosterse talen aan de Koninklijke Bibliotheek en aan deze schonk hij een gedeelte van zijn letterkundige schatten. Behalve onderscheidene oorspronkelijke werken heeft hij een vertaling uitgegeven van de Avesta, onder de titel Zend-Avesta, ouvrage de Zoroastre (Paris 1771), die groot opzien baarde. Wel werd hij tot lid benoemd van de „Académie des Inscriptions” maar zijn ontevredenheid over de staatkundige toestand van zijn vaderland noopte hem, daarvoor te bedanken.
