Zweeds rechtsgeleerde (Uppsala 10 Apr. 1893 -’s-Gravenhage 7 Juli 1937), zoon van Knut Hjalmar Leonard Hammarskjöld*, trad na zijn studie te Uppsala in de diplomatieke dienst. Gedurende Wereldoorlog I heeft hij zich vooral beziggehouden met vraagstukken van internationaal recht, met name op het gebied van de neutraliteit en van de internationale jurisprudentie.
Op de Parijse vredesconferentie (1919) was hij secretaris van de Zweedse delegatie. In 1920 werd Hammarskjöld aangezocht te assisteren bij het ontwerpen van het statuut van het Permanente Hof van Internationale Justitie en in 1922 belast met de voorbereiding van het genoemde gerechtshof. Kort daarna werd hij tot griffier van dit Hof gekozen en in 1936 werd hij benoemd tot rechter in het Hof. Als gedelegeerde of deskundige nam hij deel aan internationale conferenties betreffende de luchtvaart en de bescherming van de burgerbevolking tegen luchtaanvallen. Ook heeft hij deelgenomen aan de arbeid ten behoeve van de unificatie van het internationale Rode Kruis (1923-1928). Als griffier van het Permanente Hof van Internationale Justitie was Hammarskjöld verantwoordelijk redacteur voor de publicaties van het Hof.Bibl.: La Cour permanente de justice internationale (Genève 1921); Sidelights on the permanent court of international justice (Ann Harbour 1927) ; La Cour permanente de justice internationale & la neuvième session de l’assemblée de la Société des Nations (Revue de dr. intern, et de législ. comp., Bruxelles 1928); Les immunités des personnes investies de fonctions internationales (Recueil des Cours de l’Académie de droit international de La Have,dl 56, Paris 1937); Juridiction internationale (Leyden 1938).
