Basilius Valentinus is de naam van een schrijver over alchemie, die in het midden of tegen het einde der 15de eeuw heeft geleefd. Hoogst waarschijnlijk moeten wij dien naam als een pseudoniem (valschen naam) beschouwen. Hij was een Duitscher van geboorte, deed reizen door Engeland en Nederland en toefde later als Benedictijner monnik in een klooster te Erfurt.
Hij heeft zich vooral toegelegd op de scheikunde, bepaaldelijk op de kunst, om onedele metalen in edele te veranderen. Men beweerde in der tijd, dat hij den steen der wijzen inderdaad ontdekt en dien op twee verschillende plaatsen in het klooster verborgen heeft.
Belangrijker is echter de vermelding, dat Basilius de ontdekker is van onderscheidene geneesmiddelen, die men eerst later op eene minder omslagtige wijze leerde bereiden, namelijk van sulfur auratum antimonii, butyrum antimonii, vitrum antimonii, crocus antimonii, antimonium diaphoreticum enz. Zijne geschriften zijn eerst lang na zijn dood in het licht verschenen (Hamburg, 1677 en 1716). De bekende Theophrastus Paracelsus had er reeds gebruik van gemaakt en die ontdekkingen voor de zijne uitgegeven. Het oorspronkelijk handschrift was te voren in de bibliotheek van het St. Pietersklooster te Erfurt, maar is in den 30-jarigen oorlog gedeeltelijk naar Zweden gezonden. Ook het andere gedeelte is er weggeroofd en verloren gegaan.
