Autorisatie is magtiging, bevoegdheid, volmagt, bijstand. In regten heeft dit woord veelal de beteekenis van toestemming door een persoon aan een ander gegeven, om iets te doen of zich van iets te onthouden, waartoe deze uit zich zelf niet bevoegd zou zijn. Zoo behoeven de zoogenaamde personae miserabiles, dat zijn zij, die niet het volle genot van eene volledige uitoefening van regten bezitten, de autorisatie van dengene, die aangesteld is, om voor hunne belangen te waken en op hunne handelingen toe te zien, tot onderscheidene daden.
Zoo mag de gehuwde vrouw niet zonder autorisatie van haren man optreden in regten, noch verbindtenissen aangaan. Zoo wordt voor gemeenten, gestichten, kerken enz. autorisatie vereischt om schenkingen onder de levenden of uit een testament aan te nemen. De voogd moet autorisatie van den regter hebben, om eene erfenis, aan den minderjarige opgekomen te verwerpen, geld voor hem op te nemen, onroerende goederen, hem toebehoorende, te vervreemden, enz. — Voor ’t overige komt aan het woord geene bepaalde technische beteekenis toe.
