autorisatie - Zelfstandignaamwoord 1. machtiging, verlening van een bevoegdheid door een autoriteit Woordherkomst Naamwoord van handeling van autoriseren met het achtervoegsel -atie

zie authorization.

[Fr. autorisation] verlening van bevoegdheid, machtiging; vergunning.

(autorizatie) machtiging

Het verlenen van een bevoegdheid (machtiging) om in rechte op te treden. Geautoriseerd beleid betekent: door het bevoegde gezag geldigheid gegeven, erkend beleid. Indien dit niet gebeurt is er alleen sprake van beleidsvoornemens.

v. (-s), machtiging, verlening van bevoegdheid, vergunning: een gemeentebestuur heeft de Autorisatie (autorizatie) van de regering nodig om een legaat te aanvaarden.

Benoeming van curatoren (voogden) door het nedergerecht, soms door het Hof, geregistreerd in .A .-boeken, oudtijds ook wel in de weesboeken.

volmacht

(<Fr.-Lat.), v. ( s, tiën), machtiging, verlening van bevoegdheid, vergunning: een gehuwde vrouw behoeft de autorisatie van de man om in rechte op te treden; een gemeentebestuur heeft de autorisatie der regering nodig om een legaat te aanvaarden.

v. autorisaties (Fr. volmacht; machtiging).

Autorisatie - machtiging, goedkeuring.

v. (...tiën), machtiging, verleening van bevoegdheid, vergunning: eene gehuwde vrouw behoeft de autorisatie van den man om in rechten op te treden; een gemeentebestuur heeft de autorisatie der regeering noodig om een legaat te aanvaarden.

Autorisatie is magtiging, bevoegdheid, volmagt, bijstand. In regten heeft dit woord veelal de beteekenis van toestemming door een persoon aan een ander gegeven, om iets te doen of zich van iets te onthouden, waartoe deze uit zich zelf niet bevoegd zou zijn. Zoo behoeven de zoogenaamde personae miserabiles, dat zijn zij, die niet het volle ge...

autorisatie - v. (autorisatiën), volmacht, machtiging, vergunning