Astarte, ook Aschtoreth en Aschtaroth genaamd, was eene Phoenicische godin, de gemalin van Baäl. Eigenlijk is zij de planeet Venus, gelijk haar echtgenoot de planeet Jupiter vertegenwoordigt. Zij vertoont zich als het vrouwelijke scheppingsbeginsel, als de allesvoortbrengende en allesvoedende koningin des hemels (Melecheth hasjamaïm) en tevens als de godin van liefde en heil (Asjerah), die door de Babyloniërs Meni, door de Assyriërs Mylitta (de voortbrengende), door de Syriërs Atargatis, door de Philistijnen Derceto, door de Perzen Mitra (Moeder), door de Cappadociërs, Armeniërs en in Pontus Anaïtis of Nanaea, en bij de Puniërs Tholat werd genaamd.
Zij geeft leven, vruchtbaarheid en lieftalligheid, en bij ’s menschen geboorte knoopt zij den draad vast, dien zij voortspint gedurende zijn leven. De zee is aan haar gezag onderworpen, en de voorspoed der schepelingen is van haar afhankelijk. Duiven en visschen waren aan haar gewijd; in Ascalon en elders werd zij gehuldigd in de gedaante van een visch met een vrouwenhoofd. Zij is aan den hemel de aanvoerster der sterren, en op aarde de zegevierende krijsgodin. In deze waardigheid vertoont zij zich gezeten op eene leeuwin, met eene stedekroon versierd en met een heerschersstaf en met den bliksem gewapend.
Vroeger was zij ook wel gekroond met de hoornen van een stier, als zinnebeeld van koninklijke magt. De Phoeniciërs plaatsten haar beeld aan den voorsteven hunner schepen. De tempeldienst van Astarte schijnt van hoogst onzedelijken aard te zijn geweest, want hare priesteressen, rondom den tempel wonende, waren veelal dienaressen der zinnelijkheid.
Door de handeldrijvende Phoeniciërs werd de dienst dezer godin overgebragt naar Cyprus, Noord-Afrika, Griekenland en Sicilië. Zij zelve werd de Aphrodite der Grieken en de Venus der Romeinen, en toen later deze volken tot het Oosten doordrongen, nam de dienst van Astarte Westersche elementen in zich op. De Grieken noemen haar Venus Urania, de koningin des hemels of wel de dochter van Uranus. Ook Juno en Luna werden door de Romeinen met haar in verband gebragt. Adonis (Adon, de heer, hetzelfde als Baäl of Bel) werd haar toegevoegd als de vertegenwoordiger der scheppende natuur. Ook wordt zij voorgesteld als de beminde van Kronos (Saturnus), en beider kinderen waren Pothos (het verlangen), Eros (de liefde) en 7 dochters (Titaniden of Artemiden). Volgens eene andere Grieksche mythe beminde zij een Syriër; beider dochter was Semiramis, maar uit verdriet en ergernis bragt Astarte haren minnaar om het leven, legde hare dochter te vondeling in de woestijn en stortte zelve zich bij Ascalon in zee. Hare meestberoemde tempels waren te Tyrus, een gebouw, door Hiram opgetrokken, te Aphaca in Coelesyrië, te Thadmor of Pal- myra en te Byblus.
