Antonio, prior van Crato en pretendent der kroon van Portugal, was de natuurlijke zoon van hertog Lodewijk van Beja, een broeder van koning Jan III van Portugal, en van eene Jodin, Jolanda da Oomez genaamd. Hij werd geboren in 1531, studeerde te Coïmbra, voegde zich bij de orde der Johannieten en zag zich vervolgens tot prior van Crato en door koning Sebastiaan tot connetable des rijks verheven. In de lente van 1578 vergezelde hij zijn vorst op diens avontuurlijken togt naar Afrika, maar geraakte, na den ongelukkigen slag bij Alcasar (4 Augustus) in de gevangenis te Marocco.
Een slaaf bevrijdde hem, maar toen hij in Portugal terugkwam, vond hij er den troon bezet door den kardinaal Hendrik, een oom van Sebastiaan. Toon hij zijne aanspraken op den koninklijken zetel deed gelden, verklaarde men hem vervallen van zijne waardigheden en men verbande hem buiten ’s lands. Nu begaf hij zich naar Spanje en riep de bemiddeling in van den Paus. Door dezen begunstigd en door Engeland en Frankrijk aangemoedigd, keerde hij in stilte naar Portugal terug en werd er na den dood van koning Hendrik (31 Januarij 1580) te Santarem en vervolgens te Lissabon tot koning uitgeroepen. Intusschen maakte ook Philippus II, koning van Spanje, aanspraak op den troon van Portugal en zond den hertog van Alva derwaarts. Antonio kon slechts 10000 ongeoefende krijgsknechten in het veld brengen , en leed eerst op den 24sten Augustus en vervolgens op den 22sten September eene volkomene nederlaag, zoodat hij gedurende 7 maanden als een vogelvrij verklaarde van plaats tot plaats moest rondzwerven. Eindelijk ontvlood hij naar Frankrijk, waar Catharina de Medici hem met eene vloot ondersteunde. Hij landde in 1582 op St. Miguël, één der Azorische eilanden, maar werd wederom verslagen en vlugtte op nieuw naar Frankrijk. Eene latere poging van den admiraal Drake om hem met eene Engelsche vloot nabij Lissabon aan wal te brengen, had geen gunstiger gevolg. Antonio overleed in Parijs in 1595, eenige geschriften achterlatende.
