De kuit van den mensch wordt benedenwaarts allengs dunner totdat zij een weinig boven den hiel de geringste dikte heeft en zich vervolgens met wat meer omvang aan den hiel vasthecht. Deze gedaante ontvangt zij van de achilles-pees. Men kan deze gemakkelijk voelen tusschen het dikkere gedeelte der kuit en den hiel, want die dikke pees wordt verschoven bij het buigen en uitstrekken van den voet. Zij is dus het peesachtig uiteinde der kuitspieren en verbindt deze met den hiel.
Haren naam is zij verschuldigd aan de heldendaden der oude Grieken.Toen Achilles Hector gedood had, stak hij een riem achter deze pees, om hem weg te sleuren. Welligt bleef deze pees na dien tijd den naam van Achilles behouden. Ook is het mogelijk, dat den naam aan den kwetsbaren hiel van den Griekschen held is ontleend.
De achilles-pees is de sterkste pees van ’s menschen ligchaam. Hare dikte is evenredig aan de groote spiermassa, waartoe zij behoort, en aan de spanning, die zij moet verduren. De opge-rigte houding van den mensch vereischt eene sterke ontwikkeling der kuitspieren, die den geheelen last des ligchaams moeten steunen. De voet strekt zich uit door de aan het hielbeen (k) bevestigde achillespees, die door de kuitspieren (a, a.) omhoog wordt getrokken. De voet is een tweearmige hefboom; de korte arm is het hielbeen, de lange arm is de voet, en het steunpunt is in de geleding. Bij het loopen moeten de kuitspieren het volle gewigt des ligchaams overwinnen, zoo vaak de hiel zich boven den grond verheft, zoodat het voorste deel van den voet dat gewigt draagt. Bij de dieren, die dezen last over vier beenen verdeelen, is de ontwikkeling der kuitspieren op verre na niet zoo groot als bij den mensch, terwijl menschen, die vele en moeijelijke togten volbrengen, zich doorgaans door stevige kuitspieren onderscheiden. Bij hen kan men de grens (c) tusschen de eigenlijke spieren en de achilles-pees terstond zien. Eene verscheuring of doorsnijding dier pees maakt het gaan en staan tot eene onmogelijkheid. Eene ziekelijke verkorting dier pees, waarvan het opligten van den hiel en het loopen op de teenen een gevolg is, veroorzaakt den zoogenaam-den paardevoet, of bij eene zeer sterke verkorting den klompvoet. Men zoekt dat gebrek te verhelpen door de achilles-pees op de dunste plaats, een weinig boven den hiel, door te snijden en den voet in den natuurlijken stand te doen blijven totdat de wonde genezen is. In het gunstigste geval scheidt zich tusschen de beide doorgesnedene uiteinden der pees de noodige zelfstandigheid af, die ze wederom met elkander vereenigt.
