SCHREEUWERD, m. (-s), die gedurig schreeuwt of schreit: dat kind is toch zoo’n schreeuwer; ‘t is een klein schreeuwertje; mijne schreeuwertjes, mijne kinderen ;
— iem. die met koopwaren vent en naam, prijs, hoedanigheid enz. langs de straat schreeuwt: bij de schreeuwers kan men soms goedkoop terecht;
— (fig.) pochhans, snoever; ’t is een echte schreeuwer. SCHREEUWERTJE, o. (-s).