Krankzinnig bn. bw. (-er, -st), door ziekelijke storing der geestvermogens niet juist oordeelen, niet goed weten wat men doet, gek; (bij uitbr.) dat is eene krankzinnige daad; krankzinnig te werk gaan, zooals men van een krankzinnige alleen verwachten kan. KRANKZINNIGLIJK, bw. op krankzinnige wijze. KRANKZINNIGHEID, v. toestand van iem. die krankzinnig is.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
