Wat is de betekenis van krankzinnig?

krankzinnig - Bijvoeglijk naamwoord 1. lijdend aan een ernstige psychische ziekte ♢ Een krankzinnige koning was een ramp voor het land. 2. overdrachtelijk en afgezwakt: op een vreemde manier zeer opmerkelijk ♢ Hij kreeg soms de krankzinnigste vragen te...

krankzinnig - bijwoord, bijvoeglijk naamwoord uitspraak: krank-zin-nig 1. in hoge mate, zeer ♢ die hoed was krankzinnig duur 1. geestelijk ziek ♢ zijn moeder is krankzinnig geworden ...

een zodanige mate van geestesziekte, dat de patiënt niet meer maatschappelijk is te handhaven, hetzij wegens gevaar voor anderen, hetzij voor zichzelf.

adj., net goed mei de holle, dwylsinnich, sljochtsinnich; hij is — geworden, it is him yn ’e sinnen, yn ’e holle slein.

...

bn. bw. (-er, -st), 1. geestesziek, door ziekelijke storing der geestvermogens niet in staat zichzelf te leiden of de rechten van anderen te eerbiedigen, niet goed weten wat men doet, gek ; 2. blijk gevend van gestoordheid der geestelijke vermogens: dat is een krankzinnige daad ; krankzinnig te werk gaan, zoals men van een krankzinni...

1. bn.; eig. ziek van zinnen, gek, niet wijs; 2. krankzinnige, m. en v. -n; iem., die krankzinnig, gek is.

➝ Krankzinnigheid.

(krank'sinnəch) bn. en bw. (-er, -st) ziek van zinnen, gek : worden; een idee; handelen. Syn. → dol.