GETUIGENIS, o. en v. (-sen), eene verklaring die men aflegt omtrent een persoon of zaak getuigenis van iem. geven; op uw getuigenis neem ik dit gaarne aan; gij zult geen valsche getuigenis spreken tegen uwen naaste;
— de getuigenissen der heiligen, de door hun dood of marteling bezegelde belijdenis des geloofs;
— (bijb.) eene openbaring van God aan de menschen: welgelukzalig zijn zij die Zijne getuigenissen onderhouden; dit evangelie des koninkrijks zal in de geheele wereld gepredikt worden tot eene getuigenis allen volkeren;
— de twee tafelen der getuigenis, de tien geboden;
— kenteeken, bewijs: dit alles kan tot, getuigenis strekken van zijn uitnemend talent,; de ontvangst legde getuigenis af van de onbekrompen gulheid des gastheers.
