EERLOOS, bn. (...loozer, -t), zonder eer: de openbare achting, de achting verbeurd hebbende;
— (fig.) laag, veil, omkoopbaar; (ook) eene eerlooze daad, die getuigt van een lagen aard;
— eerloos verklaard worden, (bij rechterlijk vonnis) uit zijne burgerschapsrechten ontzet worden.
EERLOOSHEID, v. laagheid; schanddaad.
