DORST, m. onaangename gewaarwording, ontstaande door droogte van het slijmvlies van mond en keel, behoefte aan drinken ik voel, heb dorst;
— een dorst als een paard, hevige dorst;
— zijn dorst lesschen, dien door drinken doen ophouden;
— zijn dorst verzadigen;
— (Zuidn.) zooveel honger hebben als de zee dorst heeft, volstrekt geen eetlust hebben;
— (fig.) hevig verlangen om in ’t bezit van zekere zaken te komen (vgl. bloeddorst, gouddorst): dorst naar rijkdommen; dorst naar eer;
— een appeltje voor den dorst, een spaarpenning voor den ouden dag, voor slechte tijden.
