DOOREEN, bw. (van omstandigheid), aanduidend dat eenige voorwerpen niet in geregelde orde geplaatst zijn, dat het bfi elkaar behoorende niet bij elkaar is na het ongeluk lagen steenen, balken, meubels wild dooreen;
— dat eenige stoffen een mengsel vormen ze dronken vijf wijnsoorten dooreen;
— (fig.) dat eenige gegevens tot een gemiddeld herleid worden: de opbrengsten der verschillende jaren dooreen rekenen.
Bij dooreen wordt meer op ’t ontstaande geheel gelet, bij door elkander op de samenstellende deelen. Dooreen vormt met verschillende werkw. scheidbare samenstellingen die dan beteekenen: door de werking komen of brengen in den toestand, door dooreen uitgedrukt. De voornaamste hieronder (zonder vervoeging).
