DADELIJK, bn. bw. uit één of meer daden bestaande, zich in daden uitend iedere dadelijke poging;
— (R.-K.) dadelijke zonde, die wij zelf begaan, door eigen daad, in tegenst. met erfzonde;
— dat levert geen dadelijk nut, onmiddellijk voordeel; onmiddellijk ik zal u dadelijk antwoorden; dit huis is dadelijk te aanvaarden, terstond. DADELIJKHEID, v. (w. g.) het werkelijke, het oogenblikkelijke. DADELIJKHEDEN, v. mv. slagen, vechtpartij; van woorden kwam het tet dadelijkheden.
