BEGEERIG, bn. (-er, -st), verlangend ik ben begeerig te hooren; begeerige blikken; hij is zeer begeerig naar, gretig op;
— wat ben je weer begeerig inhalig, wat wil je weer veel nemen!; je mag niet zoo begeerig zijn. zoo inhalig zijn. BEGEERIGHEID, v. groot, sterk verlangen, gretigheid;
— inhaligheid; hebzucht.
