(bloeide uit, heeft en is uitgebloeid),
1. ten einde bloeien, ophouden te bloeien: de rozen hebben, zijn uitgebloeid; haar schoonheid is gauw uitgebloeid, was kort van duur.
2. met bloem, een poederachtig stof, bedekt worden: uitbloeiende muren.
Gepubliceerd op 01-01-2021
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: