o. (-ken),
1. bovenste vlak, vlak dat iets naar boven begrenst; in ’t bijz. van de aarde en van de zee: het oppervlak der aarde; het onbewogen oppervlak van het meer;
2. vlak dat, vlakteuitgebreidheid die iets van buiten begrenst; alle buitenvlakken samen: het oppervlak van een kubus, van een bol.
