Ambt dat bij de grondwetsherziening van 1948 is ingevoerd. De staatssecretaris kan worden gezien als een onderminister die de taak van de minister verlicht.
Evenals ministers worden staatssecretarissen bij Koninklijk Besluit benoemd en ontslagen. Individueel eervol ontslag gebeurt net als bij een minister met een tekst in de trant van: ‘Hare Majesteit de Koningin heeft op zijn verzoek met ingang van (datum) op de meest eervolle wijze ontslag verleend aan (naam) als staatssecretaris van (naam departement), onder dankbetuiging voor de vele en gewichtige diensten door hem aan Haar en het Koninkrijk bewezen.’ Aan een minister kunnen één of meer staatssecretarissen worden toegevoegd. Niet uitgesloten is dat een staatssecretaris meer dan één minister bijstaat. Dat een staatssecretaris is ‘toegevoegd’ aan een minister, blijkt ook uit het feit dat als een minister vertrekt, ‘zijn’ staatssecretaris zijn functie ter beschikking stelt. Meestal blijft hij desondanks onder een nieuwe minister aan; de terbeschikkingstelling wordt dan niet door de koningin aanvaard.De staatsrechtelijke positie van de staatssecretaris komt voor het merendeel overeen met die van de minister. Zo is hij bevoegd te contrasigneren, is hij verantwoording schuldig aan de Kamers der Staten-Generaal. Artikel 46 van de Grondwet bepaalt wel dat de staatssecretaris verantwoordelijk is, ‘onverminderd de verantwoordelijkheid van de ministers’. Staatssecretarissen maken volgens de letter van de Grondwet geen deel uit van de regering (alleen Koning en ministers). Wel zijn ze lid van het kabinet. Hoewel de minister-president eerst verantwoordelijke is voor het Koninklijk Huis, worden in de praktijk ook staatssecretarissen wel aangesproken op onderwerpen die een relatie tot het Koninklijk Huis hebben. Toen bijvoorbeeld in 2001 de koninklijke jacht op kroondomein Het Loo ter discussie stond, werden vragen beantwoord door de staatssecretaris van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij.
Zie ook beëdiging regering.
