Wat is de betekenis van vaar?

angst; vrees; schrik. angst; vrees; schrik. Het woord is sinds de zeventiende eeuw niet meer in gebruik, maar is in België wel bewaard gebleven in een aantal vaste verbindingen met daarin de combinatie "vaar noch vrees" of "vaar of vrees".

1) (17e eeuw) (inf.) vader. Vgl. moer*. • Het was er erg armoedig, de ouwe vaar van een van die mokkels waar we thuis waren bleef gewoon op z'n nest liggen toen ik z'n dochter op de grond lag te fleppen. (Haring Arie: Een leven aan de Amsterdamse zelfkant. 1968) • Je vaar… om hem heb ik geen traan gelaten. (Catalijn Claes: Steenze...

vaar - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van varen ♢ Ik vaar 2. gebiedende wijs van varen ♢ vaar! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van varen ♢ vaar je?

onbevrucht (van koeien)

vaar - mannelijk lid; eig. ‘vader’. Wrsch. gebezigd in tegenstelling met moer ‘baarmoeder’. Eener (= iemand, H.) seer met de opstyging van de Vaar gequelt zijnde, ging by een Barbier om raad, De Geest v. Jan Tamboer 35 [1656].

vader van diere; sametrekking van vader; gevaar, êrens heen beweeg (dikwels in ‘n verwending).

adj., fear.

I. VAAR m., samentrekking van vader, daarnaast als verkl. II. VAAR m., (veroud.) angst, schrik; thans nog in Z.-Ned. in de verb. : man zonder vaar noch vrees. III. VAAR (<Lat.), o., (lierald.) voering, uit klok- of schildvormige vakjes, beurtelings van zilver en azuur samengesteld. IV. VAAR zie varent (II). V. VAAR bn., (v...

I. v. (vrees, gevaar, angst): hij kent vaar noch vreze; vero.; verg. vervaard. II. v. varen (vaarschroef); verg. moer. III. bn. (gust, onbevrucht); vare koeien. IV. m. (vader) zie vaartje.