is een meestal lage, vaak kreupelvormige bosvegetatie op niet onder water staande, maar meestal vochtige veen- of turfgrond. Het aantal houtsoorten is beperkt op deze sterk uitgeloogde, dus weinig anorganische planten voedingsstoffen bevattende grond met gewoonlijk slechte doorluchting.
Men treft het vooral aan in de koude luchtstreek, waar lage temp. en relatief hoge vochtigheid dgl. veen- of turfvorming begunstigt. Behalve berken, die nog nabij de boomgrens voorkomen in dwergvorm, vindt men er veelal coniferen: in Eur. veelvuldig Pinus silvestris L., in Zweden en Noorwegen vaak Picea abies KARST. (= P.excelsa LINK), in N. Am. soorten van Larix, Tsuga en Thuja. Op het Z. halfrond zijn de samenstellers van het v. ook weer coniferen, uiteraard vertegenwoordigers van de speciaal daar voorkomende gesl. als Podocarpus, Libocedrus en Fitzroya. In Chili bovendien soorten van PfolhoJagtis (fam. Fagaceae).