(Heimelijk) ter kennis brengen van de competente overheid (gerecht, politie, in oorlogstijd ook: bezettende macht); aanbrengen, aangeven, verraden.
Opm.: In de standaardt. heeft verklikken (en verklikking) een andere connotatie: (iets onschuldigs, een kwajongensstreek e.d.) ter kennis brengen van de ouders, onderwijzend personeel enz.
Afl.: verklikking, het (heimelijk) informeren van de politie e.d. (m. betr. t. een misdaad), aanbrenging, verraad (De beschuldiging berustte vooral op zijn Gouwleiderschap en op niet minder dan 57 verklikkingen, BROUNS 1951, 44.
Dieu die bang was voor verklikking (trachtte) haar te wurgen met een elektriciteitsdraad en een schroevendraaier, Gazet v. Antw. 8/5/1977).
