Ten achter geraakt of zijnde in ontwikkeling, beschaving enz.; - van pers. bep.: achterlijk; verachterd zijn, achterliggen, niet mee kunnen (op school); - van gebieden: achtergebleven.
Dat er te Brussel 61% verachterde schoolkinderen waren, BASSE, Vlaamsche Beweging 2, 150 (1933).
De Folklore (houdt) zich bij voorkeur bezig met de op traditie berustende beschavingselementen bij de meest behoudsgezinde, vaak „verachterd” genoemde groep van kultuurvolken, OLBRECHTS, Ethnologie 38 (1936).
Ge kunt goed zien dat dat kind helemaal verachterd is; dat speelt en doet niet gelijk andere kinderen, Gehoord te Boom okt. 1979.
