Onzevader (als gebed); vaak in de verb. een vaderons bidden, lezene. d.; - (gewest.) korte tijd, ogenblik: als ge een vaderons wacht, dan ga ik mee.
Hij begint hardop een vaderons te lezen, TEIRLINCK 1952, 2, 127.
Acht dagen lang heb ik eens elke avond vijf Vader- Onzen en vijf Wees-gegroeten meegelezen, voor een „bijzondere intentie”, gelijk als ze dat noemde, CLAES 1960, 12.
Dadelijk rammelde hij in een razend tempo iets af dat de vader-ons moet zijn of een ander primair gebed, ELSSCHOT 1960, 580.
Terwijl Charlot met neergeslagen ogen een vaderonsken bad, TIMMERMANS 1966, 11.
Zodat hij ... een vaderons heeft moeten bidden om een stuk droog brood te kunnen krijgen, BOON 1975, 198.
Ook o.a.: WALSCHAP 1939, 83. WEYTS 1950, 226. WYSEUR - DE RIJCK 1954, 53.
