(officiële naam: Broeders der Christelijke Ridderschap of Soldaten van Christus) is een geestelijke ridderorde, in 1202 gesticht door bisschop Albert van Riga en de Cisterciënser monnik Theoderic met het doel de heidenen in Lijfland tot onderwerping en het aannemen van het Christendom en zijn cultuur te brengen. Zij volgden de regels der Tempeliers en ontleenden hun naam aan het rode zwaard, dat op de linker schouder van hun witte mantel was aangebracht.
Hun hoofdzetel hadden zij gevestigd in Wenden.Als eerste leider trad op Wenno von Rohrbach, onder wie zij in 1207 van de bisschop van Riga het derde deel van Lijfland in eigendom ontvingen. Had hun optreden aanvankelijk een gunstige uitwerking op de verbreiding van de christelijke beschaving, het ruwe krijgsleven leidde tot hun verwildering, zodat zij ten slotte vriend noch vijand spaarden. Na hun decimering in een bloedig treffen met de Litauers, besloten de nog overgebleven ridders zich met goedkeuring van paus Gregorius IX in 1237 door de grootmeester Hermann von Salza bij de Duitsche Orde te laten inlijven, waarvan zij tot hun definitieve oplossing in 1561 onder de Luthers geworden landmeester Gotthard von Ketteler een onderafdeling bleven vormen.
