Daar, waar de zon hoog aan de hemel staat en de lucht helder is, voert de zon aan een loodrecht bestraald oppervlak per uur en per m2’ een hoeveelheid warmte toe van ongeveer 600 kcal, overeenkomende met de hoeveelheid arbeid, die een machine met een vermogen van 1 pk per uur zou leveren.
De gedachte ligt voor de hand deze stralingsenergie met spiegels of met lenzen op te vangen en te concentreren op een stoomketel, die stoom zou leveren om een krachtwerktuig aan te drijven, waarin dan een klein gedeelte der toegestraalde energie in mechanisch arbeidsvermogen zou zijn omgezet.
Deze vorm van energie-opwekking kan echter niet voor economische toepassing in aanmerking komen, omdat de machine ’s nachts zou uitvallen en overdag alleen bij helder weer zou kunnen werken op plaatsen, die binnen de keerkringen liggen. Bovendien zou een groot oppervlak nodig zijn, daar voor elke door de machine afgeleverde pk ongeveer 10 m2 bestraald oppervlak nodig zou zijn.
Het beginsel is echter juist en de mogelijkheid bestaat dat ergens onder gunstige omstandigheden een zonnestralingsmachine voor een bijzonder doel wordt gebouwd. Tot dusver is het gebleven bij plannen en proeven.
