(noemde zich vroeger Branco en veranderde zijn naam in 1907), Duits geoloog (Potsdam 9 Sept. 1844 - München 12 Mrt 1928), werd in 1881 belast met het onderwijs in de geologie aan de technische hogeschool te Aken, doch keerde in 1882 als staatsgeoloog naar Berlijn terug, waar hij reeds privaat-docent aan de universiteit was geweest en het thans opnieuw werd. In 1887 werd hij hoogleraar te Koningsbergen, in 1890 te Tübingen, in 1895 te Hohenheim en in 1899 hoogleraar in de geologie en palaeontologie aan de universiteit te Berlijn en tevens directeur van het geologisch-palaeontologisch instituut.
Hij heeft op twee gebieden belangrijk werk geleverd, in de palaeontologie en in de vulkanologie. Zijn belangrijkste werk is Schwabens 125 Vulkanembryonen (1894). Met E. Fraas onderzocht hij het vulkanische „Ries” bij Nördlingen, waarover hij van 1901-1913 publiceerde.
