Nederlandse ridderroman van ca 12 000 vss., waarvan geen Frans origineel is teruggevonden. Hij werd waarschijnlijk ca 1200 door de Westvlaming Penninc begonnen en door zijn landgenoot of vriend Vostaert voltooid.
Zoals Walewein de volmaaktste ridder is, is de naar hem genoemde roman de meest geslaagde Nederlandse bewerking van de „matière de Bretagne”. De wijze waarop hier een Keltisch sprookje is herschapen in een hoofs epos, lijkt onovertrefbaar.Uitg.: d. W. J. A. Jonckbloet (1846-’48); moderne bewerking d. L. Couperus, Het zwevende schaakbord (1922).
Lit.: S. Eringa, in: Tijdschr. v. Nederl. Taal en Lett. 1925; A. M. E.
Draak. Onderzoekingen over de roman van Walewein (1936).
