Vlaams opvoedkundige (Laken 3 Jan. 1878), is één der stichters van de School voor Opvoedkunde aan de Universiteit te Brussel; hij doceerde er de cursussen in de paedagogiek en historische paedagogiek (1919-1948) en werd in 1930 tevens bestuurder van het nieuw opgericht paedagogisch seminarie. Sedert 1948 is hij professor emeritus.
Het wetenschappelijk werk van Jonckheere ligt bijzonder in de experimentele sector. Dat ook de paedagogiek moet voldoen aan de eisen van de experimentele wetenschap is het leidmotief geweest van zijn gehele wetenschappelijke bedrijvigheid. Aan de universiteit te Brussel wist hij velen van zijn leerlingen zodanig te overtuigen dat hij spoedig een aanzienlijk aantal volgelingen bekwam. Sedert 1900 publiceert hij onder de schuilnaam Ariam in „Le Soir” hoofdartikelen over problemen in verband met opvoeding en onderwijs.
Bibl.: La Science et l’éducation, in samenw. m. J. De moor (Bruxelles 19201, 19258); La pédagogie expérimentale au jardin d’enfants (Bruxelles 19211, I9455, vert. i. h. Ned., Brussel 1929); La méthode scientifique et la pédagogie (Bruxelles 1933) 5 Le problème des tests d’instruction, i. samenw. m. A. Van Waeyenberghe (Bruxelles 1937); Savoir enseigner (Bruxelles 1942); Les idéés pédagogiques du Dr. Jean Demoor (Bruxelles 1945); La pédagogie d’Alexis Sluys (Bruxelles 1951); Mamix de Sainte Aldegonde: le pédagogue (Bruxelles 1951).
